Kaynağı gör

{{info|Christ and Him Crucified}}<br>

Elçi Pavlus'un kurtuluş doktrinini kısa bir makalede özetlemeye çalışmak ahmakça bir davranış gibi görünebilir. Yine de denemeliyiz.

Pavlus'un Müjde vaazları, Nasıralı İsa'nın vaat edilen "Mesih" ve Tanrı'nın Oğlu olduğu ve Tanrı'nın, halkı İsrail'e verdiği sözleri yerine getirmek üzere "zamanın doluluğunda" dünyaya gönderdiği inancından hareket eder (2Ko. 1:18-22; 6:2; Gal. 4:4). Pavlus'un vaazının büyük mesajı, İsa Mesih'in Müjdesi'nin "gizemi "dir (Kol. 1:26; Rom. 16:26; 2 Tim. 1:10). Daha önce gizli olan bu gizem şimdi ona ve diğer elçilere "Tanrı'nın gizemlerinin hizmetkârları" olarak emanet edilmiştir (1Ko. 4:1; Efesliler 3: 2 vd.).

Pavlus'un bu inancı, onun kurtuluşla ilgili öğretisi ile İsa Mesih'in İncillerdeki öğretisi arasındaki ilişkiyi açıklığa kavuşturmaya yardımcı olur. Tıpkı Mesih'in "gelecek çağın" bereketlerini "bu çağa" getiren Tanrı'nın krallığının gelişini vurgulaması gibi, Pavlus da Tanrı'nın kurtarıcı bereketlerinin şimdi O'nun halkına verildiği Kişi olarak İsa Mesih'in gelişini vurgular. İsa'nın İncil'deki öğretisi, tüm Yeni Ahit'in temasını duyuran bir müzik uvertürüne benzer: Tanrı'nın Egemenliği "yakındır". Pavlus'un vaazları, krallığın kurtarıcı bereketlerinin kapsamlı bir açıklamasını sunarak bu temayı geliştirir.

Ama elçi Mesih'in getirdiği kurtuluşu nasıl açıklıyor? Mesih ölümü ve dirilişiyle Kendisine ait olanlara kurtuluş sağlayan neyi başarmıştır?

Pavlus bu soruya verdiği yanıtı 1. Korintliler 15:3-4'te özetlemektedir: "Benim de aldığım şeyi size birinci derecede önemli olarak bildirdim: Mesih Kutsal Yazılar uyarınca günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve Kutsal Yazılar uyarınca üçüncü gün dirildi." Bu özet Pavlus'un mektuplarındaki diğer özetlerle benzerlik gösterir (bkz. 1Ko. 2:2; Gal. 6:14). Bu bölümlerde Pavlus, vaaz ettiği Müjde'nin İsa Mesih'in kefaret eden ölümü ve dirilişine odaklandığını beyan eder.

Pavlus'un mektuplarında, Mesih'in inananlar için sağladığı kurtuluşun farklı yönlerini belirtmek için çeşitli Kutsal Kitap temaları kullanılır. Pavlus'un Mesih'in kefaret işini tanımlamak için kullandığı başlıca temalar şunlardır: Birincisi, insan günahının suçu için "kurban" ya da "kefaret"; İkincisi, Tanrı'nın günahkâr yaratıklarına karşı kutsal gazabının "yatıştırılması"; Üçüncüsü, Tanrı'yla "barışma" ya da huzur; Dördüncüsü, Yasa'nın lanetinden ve mahkûmiyetinden "kurtuluş"; ve Beşincisi, günah, ölüm ve Tanrı'nın krallığına karşı çıkan tüm güçler üzerinde "zafer".

Pavlus'un Mesih'in ölümünü günah için bir kurban olarak anladığı tartışılmazdır. Pavlus 1. Korintliler 15:3'te Mesih'in "günahlarımız için" öldüğünü beyan eder. Başka bir pasajda, Tanrı'nın kendi Oğlu'nu "günahlı bedene benzerlik içinde ve günah için" gönderdiğini söyler (Romalılar 8:3). Pavlus ayrıca Mesih'in ölümünün Tanrı'nın gazabının kefareti olduğunu da öğretir. Tanrı kutsallığı içinde günahtan ancak nefret edebilir. Ancak Müjde'nin mucizesi, Tanrı'nın kendi Oğlu'nun ölümü aracılığıyla gazabını sevgiyle yatıştırmış olmasıdır (Rom. 3:25; 5:9-10; 2Ko. 5:21). Mesih'in kefaret işi aynı zamanda bir barıştırma işidir. Mesih, ölümüyle günahkârın Tanrı'yla barışmasının önündeki her engeli kaldırmıştır.

Bu barıştırma işi hem Tanrı'ya hem de insana yönelik bir yön içerir. Sadece Tanrı'nın gazabının önündeki engeli kaldırmakla kalmaz (Rom. 5:9-10), aynı zamanda günahkârı Tanrı'yla "barışmaya" çağırır (2Ko. 5:20). Kurtuluş teması Pavlus'un Mesih'in kefareti anlayışında da önemli bir yer tutar. Kutsal Kitap'taki kefaret fikri, günahkârın esaretten kurtulmasını sağlayan bir bedelin ödenmesini vurgular (1Ti. 2:5-6). Elçi Pavlus, Mesih'in kefaretinin bir kurtuluş işi olduğuna dair en açık ifadelerden birinde, "Mesih bizim için lanetlenerek bizi yasanın lanetinden kurtardı" der (Gal. 3:13). Son olarak, Mesih'in kefaret işinin gözden kaçan bir özelliği, günahın, ölümün ve aslında Tanrı'nın krallık yönetimine karşı her türlü muhalefetin gücü üzerinde elde ettiği zaferdir (1 Kor. 15:54-57). Mesih ölümü ve dirilişiyle Tanrı'nın krallığına karşı çıkan güçleri silahsızlandırmıştır (Kol. 2:13-15).

Kuşkusuz Pavlus'un vaazının ana mesajı, Tanrı'nın, kefaret eden ölümü ve dirilişiyle kurtuluşu getiren Oğlu İsa Mesih'in şahsında tarihe girmiş olduğudur. Bununla birlikte, Aziz Pavlus'a göre Müjde, Mesih'teki kurtuluşun Ruh'unun hizmetiyle Mesih'e bağlanan inananlara uygulanmasını da içerir. Pavlus bir "kurtuluş düzenini" (ordo salutis) açıkça ifade etmese de, böyle bir düzenin temelleri mektuplarında açıkça görülmektedir (bkz. Rom. 8:30; 1. Kor. 1:30; 6:11).

Pavlus'un kurtuluş uygulamasını tanımladığı en kapsayıcı yol, inanlının Mesih'le birleşmesidir. İnanlılar Ruh'unun hizmeti aracılığıyla Mesih'e katıldıklarında, O'nun kendileri adına yaptığı kefaret işinin tüm yararlarına tam olarak katılırlar (Rom. 8:2,11; 1Ko. 6:11; Efes. 4:30).

Kısa özetimizin amacı doğrultusunda, Mesih'le birleşmenin üç yararı Pavlus'un kurtuluş uygulaması anlayışı açısından özellikle önemlidir: özgür aklanma, Ruh'un yönlendirdiği kutsallaştırma ve yüceltme.

''Bedelsiz aklanma''. Giriş bölümünde Pavlus'un Mesih'le birleşmeye yaptığı vurguya, onun adli aklanma öğretisiyle karşı çıkmanın bazı çevrelerde popüler hale geldiğini belirtmiştik. Ancak bu büyük bir hatadır. Reformasyon, Pavlus'un öğretisinin temel özelliğinin sadece iman yoluyla sadece lütufla aklanma doktrini olduğunu iddia etmekte kesinlikle haklıydı. Dahası, Pavlus hakkındaki "yeni bakış açısı" yazarlarının son zamanlardaki iddialarının aksine, Pavlus aklanmayı açıkça "soteriolojik" bir konu olarak görmektedir. Birçok yeni bakış açısı yazarının iddia ettiği gibi, aklanma sadece Yahudi olmayanların da Yahudiler gibi Tanrı'nın antlaşma halkına ait olup olmadığı sorusuna cevap vermez. Öncelikle Yahudi ya da Yahudi olmayan herhangi bir günahkârın günahına ve suçluluğuna rağmen Tanrı tarafından nasıl kabul görebileceği sorusunu yanıtlar.

Pavlus'a göre aklanma, Tanrı'nın inananların günahlarını bağışladığı ve onları Mesih'in doğruluğuna dayanarak doğru ilan ettiği lütufkâr bir eylemdir (Rom. 4:1-5; 5:15-17; 10:3; 2 Kor. 5:21; Fil. 3:9). Herkes günah işlemiş olmasına rağmen, Mesih halkının günahları için öldürülmüş ve onların aklanması için diriltilmiştir (Romalılar 4:25). Yasa'ya itaat ederek yapılan "işlerden" bağımsız olarak, Tanrı Mesih'i imanla kabul edenleri aklar (Rom. 3:28; Gal. 2:16). Bu aklanma yararı, "Mesih İsa'da olanlar için artık hiçbir mahkûmiyet olmadığını" ilan eden, tamamen eskatolojik bir kurtuluş nimetidir (Rom. 8:1).

''Ruh tarafından desteklenen kutsanma.'' Mesih'le birleşmiş olan herkes O'nun yaşam veren Ruhu tarafından içselleştirilir (Rom. 8:4-11). İnanlılar sadece özgür aklanmayla doğru ilan edilmekle kalmaz, aynı zamanda Mesih'in suretine göre yenilenirler (2Ko. 3:17-18). Günahın gücü ve egemenliği kırılmıştır. Mesih'in ölümü ve dirilişiyle O'nunla birleşmeleri sayesinde, imanlılar artık kendilerini günah karşısında ölü, doğruluk karşısında diri saymalıdırlar (Rom. 6:12-14). İnanlıların sahip olduğu yeni statüye (aklanma) her zaman Mesih'in Ruhu tarafından inananlarda işlenen yenilenmiş bir itaat yaşamı eşlik eder (kutsanma).

''Yüceltme.'' Yüceltilmeyi inanlının kurtuluşunun gelecekteki tamamlanması olarak düşünmek alışılagelmiş olsa da, Pavlus yüceltilmeden şimdiki ve gelecekteki bir gerçeklik olarak söz eder (Rom. 8:18ff., 30). İnanlıların Mesih'le olan yakın birliği nedeniyle, Mesih'in dirilişinde ve göğe yükselişinde yüceltilmesi aynı zamanda inananların da yüceltilmesidir. İnanlılar daha şimdiden Mesih'le birlikte göklerde oturmaktadırlar (Efesliler 2:6). Bununla birlikte, inanlıların gelecekte de yüceltilmesi beklentisi sürmektedir (2Se.1:10). İnanlılar bu dünyada yaşadıkları sürece, "aşağılanmış bedenlerinin" Mesih'in görkemli bedenine dönüşeceği günü sabırsızlıkla beklemektedirler (Flp. 3:21).

Aziz Pavlus'a göre Müjde, Tanrı'nın halkı için verdiği tüm kurtuluş vaatlerini Mesih'te yerine getirmesinin görkemli mesajı olarak özetlenebilir. Pavlus'un tüm vaazlarının temel mesajı, çarmıha gerilmiş ve dirilmiş Mesih aracılığıyla kurtuluştur. Mesih, halkının günahları için onların günahlı durumlarının her yönüne cevap veren bir kefaret sağlamıştır. Mesih'le iman birliği sayesinde imanlılar bu kefaret işinin tüm faydalarından yararlanırlar. Korintliler 5:17'deki olağanüstü sözlerle: "Bir kimse Mesih'teyse, yeni bir yaratıktır. Eski olan geçmiştir, yeni olan gelmiştir." Mesih'te olanlar, günahkârlar olarak değersizliklerine rağmen, Tanrı tarafından özgürce kabul edildikleri yeni bir statünün tadını çıkarırlar. Ayrıca Kutsal Ruh'un işleyişiyle "Mesih'in yasasına" itaat eden yeni bir yaşamın lütfunu deneyimlerler. Ve Mesih'teki kurtuluşun "ilk meyvelerinin" Mesih'in diriliş zaferine tam katılımın eskatolojik hasadında ortaya çıkacağı şimdiki ve gelecekteki yüceltmenin lütfunu bilirler.